Sebelum tercadangnya Malayan Union pada tahun 1946 ataupun lebih tepat lagi sebelum Perang Dunia II, negeri-negeri Melayu ini terbahagi kepada dua, iaitu Negeri-Negeri Melayu Bersekutu (di bawah kuasa Pesuruhjaya Tinggi British di Kuala Lumpur) dan Negeri-Negeri Melayu Tidak Bersekutu yang berada dinasihat oleh Residen British. Negeri-Negeri Melayu Bersekutu ialah Perak, Selangor, Pahang, dan Negeri Sembilan, manakala Negeri-negeri Melayu Tidak Bersekutu pula terdiri daripada Perlis, Kedah, Kelantan, Terengganu, dan Johor.

Walaupun Pulau Pinang dan Melaka tidak mempunyai sultan tersendiri, mereka tetap dianggap sebagai sebahagian daripada negeri-negeri Melayu. Negeri-negeri ini termasuk Sabah dan Sarawak yang diketuai oleh seorang Yang di-Pertua Negeri.